از آغاز گفتن سخت است و ادامه راه سخت تر .
این اولین تجربه من در وبلاگ نویسی است .
سعی من این است که نوشته هایم بی غل و غش باشد
بی تکلف یعنی حرف دل .
چون در پاییز چشم به جهان گشودم یک قالب پاییز رو برای وبلاگم
انتخاب کردم واز طرفی اکنون لحظه به لحظه به خزان نزدیکتر می شویم .
زاده پاییزم "مهر "
ولی دشت وجودم بهاری است .
آسمان دلم آبی و شکو فه های احساسم به بار نشسته است .
در دیار من گلهای نرگس در زمستان می روید در اوج رخوت
و مردگی طبیعت .
گلی که خار ندارد زیباست و عطرش هر عابری را مست و مدهوش میکند .
پاییز هم اینگونه است .
عجیب است "مهر " عشق و احساس و مهربانی در خزان ارزانی دنیا می شود .
اما " طلوع مهر "...
روزی میرسد که خورشید مهر طلوع می کند و تمام هستی را فرا می گیرد .
شاید هم مهر مدتهاست طلوع کرده وچشمان ما از دیدنش عاجز است .
در آخر این آغاز امیدوارم این وبلاگ نظر دوستان رو جلب کند .
خوشحال می شویم با حضور سبزتان و نظر های ارزشمندتان
کلبه حقیرانه ما را رونق ببخشید .
با امید موفقیت برای تک تک دوستان .
این نوشته اولین یادداشت من در وبلاگم بود.چقدر زود یک سال گذشت...
بله این وبلاگ یک ساله شد.در این مدت فراز و نشیب داشتم خوشی و نا خوشی.از طرفی می دونستم یکی از نشانه های وبلاگ موفق تداوم و نظم اونه از طرفی گاهی بنا به دلایل و مشکلاتی اصلا وقت نمی شد که به وبلاگ رسیدگی کنم.باید یه تشکر حسابی بکنم از همه دوستانی که از اول تشویقم کردن سر زدن نظر دادن انتقاد کردن ....همه اینها چراغ و راهنما و مایه امیدواری من برای ادامه راه شد و از همه تشکر می کنم.چه اونهایی که بازم سر می زنن و هستن چه اونهایی که دیگه نیستن.یک سال در این فضا زندگی کردم و خوشحالم.بین دوستان وبلاگی چیزایی هست که جاهای دیگه کمتر پیدا می شه.صداقت صمیمیت محبت کردن بدون هیچ چشمداشتی و اینکه اکثر دوستان وبلاگی یه جورایی دغدغه اجتماع و کشور و دنیاشون رو دارن و فقط به خودشون فکر نمی کنن.امیدوارم حالا خالا ها بتونم ادامه بدم و از شما هر روز چیزای تازه یی یاد بگیرم...
از طرفی خوشحالم که سالگرد تولد این وبلاگ همزمان شد با میلاد منجی... وبلاگی که حتی اسمش با توجه به ظهور ایشون انتخاب شده .این رو به فال نیک می گیرم .از همون شروع کار این وبلاگ گفتم که قرار حرفام حرف دل باشه و اینکه امیدوارم روزی مهر طلوع کنه و سایش عالم گیر بشه.حالا مطلب سال قبلم رو واسه میلاد باز هم اینجا تکرار می کنم.
نگاه کن!
شهر تاریکست.
چراغی روشن نیست.
کسی امشب! به فکر صبح فردا نیست.
عشق مرده! صداقت سوخته! عاطفه پژمرده! ایمان گمشده! وجدان خوابیده.
میشود شهر را نورانی کرد چراغی روشن کرد و به فکر صبح فردا بود
عشق را دوباره زنده کرد عاطفه دوباره می روید ........
.همیشه شنیده بودم وقتی که همه جارو تاریکی و ضلمت میگیره تو می ایی.
دو شب قبل تو خونه بودم که یکدفعه برق قطع شد همه جا تاریک شد .
خوابم نمی برد از ساختمون زدم بیرون.وای باورتون نمیشه خیلی زیبا بود.
آره مهتاب رو می گم اون شب .شب 14 ماه شعبان بود
شنیده بودم ماه شب 14 زیباست اما خب اینقدر
دچار روزمرگی و زندگی ماشینی شدیم که به این مسایل دقت نمی کنیم.
از طرفی بخاطر نیروی برق و این چراغها که نور مصنویی تولید میکنن
از دیدن زیبایی و حقیقت ماه و ستاره ها محروم شدیم.
اون شب در اوج تاریکی به حقیقت و زیبایی ماه پی بردم.
حالا بهتر می تونم تصور کنم که تو وقتی که دنیا غرق
در تاریکی و ظلمت ظهور می کنی.
مثل گل نرگس که در زمستان سرد سر از خاک در میاره.
به امید آن روز...
بیاید همه واسه ظهورش دعا کنیم .خودش خواسته که دعا کنیم.می دونم که برای میلادش جشن گرفتن زیبا و پسندیدست اما بهتر از اون اینه که ببینیم اون دوست داره ما چطور زندگی کنیم.دوست داره اعمال ما چی باشه.اصلا از نظر اون شیعه واقعی کیه.این کارا خیلی بیشتر خوشحالش می کنه.به امید روزی که مهر طلوع کنه و تمام عالم رو فرا بگیره. البته ظهور منجی فقط مختص ما شیعیان نیست همه ادیان و مذاهب و هر فردی در نهاد و فطرتش منتظر همچین کسی و همچین روزیه اما خدارو شکر که افتخارش مال ما شیعه هاست .مطمئنم چنین روزی می یاد و منتظرش هستم...
پ ن 1 :میلاد گل نرگس رو به همه دوستان تبریک می گم.
پ ن 2 :باز هم تشکر می کنم از همه دوستانی که در این 1 سال به من و این وبلاگ لطف داشتن و دارن.و خواهش من اینه که بازم سر بزنید و انتقاد کنیدتا بتونم ایرادات کارم رو برطرف کنم.
